Walka o przedłużenie życia
Obecność silnie rozbudowanego układu krwionośnego, którego zadaniem jest utrzymanie prawidłowej czynności mózgu, może być przyczyną tego, że leki w chorobach mózgu nie są skuteczne, gdyż nie przenikają przez wymieniony układ i nie wchodzą w kontakt z tymi komórkami nerwowymi, na które powinny oddziaływać. Ostatnio dokonano pomyślnej próby zmiany składu płynu mózgowo – rdzeniowego drogą bezpośredniego wprowadzenia pewnych substancji przez nakłucie komór mózgowych. W zależności od rodzaju wprowadzonej substancji udaje się pobudzić, lub odwrotnie — hamować, ośrodki nerwowe i w ten sposób zmieniać stan i zachowanie się istot żywych w ogóle, a człowieka w szczególności. Podczas ostatniej wojny udało się wyleczyć ciężkie postaci wstrząsu urazowego i przywrócono rannych do stanu prawidłowego przez wprowadzenie pewnych substancji do płynu mózgowo – rdzeniowego przez nakłucie podpotyliczne. W ten sposób oddziaływano na znajdujące się w mózgu ważne dla życia ośrodki wegetatywne.
Sterująca rolą mózgu we wszystkich przejawach życia i działalności człowieka jest sprawą bezsporną. Toteż dla zachowania pełnej wartości mózgu należy utrzymywać go w stanie czynnym, bo tylko taki mózg przedstawia źródło energii dla całego ustroju. Doświadczenia na psach wykazały, że w czynnym mózgu tworzą się pewne ciała zdolne wzmocnić czynności całego ustroju, zmniejszyć jego zmęczenie i podtrzymać krzepkość Mózg należy trenować podobnie jak mięśnie. Dlatego, aby zachować młodość, człowiek powinien interesować się otaczającym go życiem i brać w nim czynny udział. W jakim stopniu czynność mózgu przyczynia się do zachowania młodości, dowodzą codzienne spostrzeżenia, wskazujące z jaką szybkością starzeje się człowiek, gdy przerwie swą zwykłą codzienną pracę.
W przyrodzie wszystko odbywa się harmonijnie i rytmicznie. Prawu temu podlega również ustrój istot żywych, którego poszczególna części są między sobą harmonijnie powiązane i przy zmianie rytmu czynności jednego narządu zmienia się odpowiednio rytm pozostałych funkcji.
Częste zmiany rytmu zakłócają ustaloną harmonię ustroju, wywierając nań szkodliwy wpływ. Odnosi się to nawet do rytmu przyswajania pokarmów, rytmu snu itp. Weźmy jako przykład zmianę snu i czuwania w ciągu doby, badając przy tym krzywe ciepłoty ciała, przemiany materii, trawienia, kiedy człowiek czuwa w dzień, a śpi w nocy. Najwyższa ciepłota ciała jak i najżywsza przemiana materii przypada na czas największej czynności ustroju. Najniższa ciepłota ciała zaznacza się w momencie przebudzenia, następnie stopniowo wzrasta i osiąga najwyższą wartość o 5 — 6 wieczór. Przy zmianie rytmu snu i czuwania, jeżeli np. człowiek zaczyna spać w dzień a czuwać w nocy (dyżurne pielęgniarki, redaktorzy nocni itp.), krzywa ciepłoty początkowo zachowuje swój charakter, a potem stopniowo zmienia się. W ciągu drugiego, trzeciego tygodnia jest ona niższa w dzień niż w nocy. Przykład powyższy wykazuje, że naruszenie rytmu snu doprowadza po krótszym lub dłuższym okresie czasu do zakłócenia zgodności między poszczególnymi funkcjami, niezbędnymi dla prawidłowego stanu organizmu.
Najdoskonalszą i pełną formą wypoczynku jest sen. Jeżeli jednak śpimy zbyt długo, tym samym skracamy czas, który przeznaczamy na czynne życie. Poza tym zbyt długi sen nie tylko nie pokrzepia, lecz przeciwnie) powoduje ogólne znużenie oraz osłabienie i dopiero po pewnym czasie powraca normalna zdolność do pracy.
Pożywienie zarówno ilościowo jak i jakościowo winno odpowiadać zapotrzebowaniu kalorycznemu ustroju. Dla dorosłego organizmu niepożądane jest zużywanie energii na trawienie zbędnej ilości pokarmu. Osobnik w okresie wzrostu natomiast wymaga większych ilości pokarmów, gdyż poza pokrywaniem strat, potrzebne są określone rezerwy, niezbędne dla rozwoju. We wszystkich przypadkach ważna jest nie tyle ilość pokarmu, ile zawartość w nim wszystkich tych składników, które są niezbędne dla normalnego życia i czynności ustroju. Nazbyt obfite pożywienie nie tylko nie przynosi korzyści, lecz jest szkodliwe w tym samym stopniu, co niedożywianie.
Przestrzegając zasad prawidłowego odżywiania, regularnego snu itd., wszystkie czynności ustroju zachowują swój normalny rytm, i odbywają się w najbardziej sprzyjających dla danego ustroju warunkach. I choć organizm ludzki posiada dużą elastyczność, dającą mu możność przystosowania się do wszelkich zmian i warunków, niemniej jednak zbyt częste zmiany systemu i rytmu wpływają ujemnie na fizyczny i psychiczny stan człowieka. Przejawiają się one — ogólnym wyczerpaniem i przedwczesnym starzeniem się. Toteż dla utrzymania młodości jest konieczne zachowanie we wszystkim umiaru, przy czym należy przestrzegać racjonalnego i ekonomicznego wykorzystania swoich sił, hartować się odpowiednią zaprawą, unikając przemęczenia i wyczerpania. Zasady ekonomii sił nie należy jednak rozumieć – jako fizycznej i umysłowej bezczynności. Traktować ją należy, jako przygotowanie i gotowość do walki z wszelkimi szkodliwymi czynnikami, zarówno zewnętrznymi jak i wewnętrznymi.