Walka o przedłużenie życia
W odróżnieniu od prostych ustrojów jednokomórkowych, dla których pożywka jest jednoznaczna z otaczającym je środowiskiem, u wielokomórkowych istnieje obok tego dla każdego narządu specjalna pożywka wewnętrzna. Dla wyższych istot, zwłaszcza dla człowieka tym środowiskiem odżywczym jest krew.
Z krwi ustrój czerpie substancje potrzebne mu do życia i dlatego też od składu i właściwości krwi zależy długość życia i sprawna działalność całego organizmu.
Niemniej jednak i środowisko wewnętrzne ma duże znaczenie dla człowieka. Toteż przedłużenie średniej długości życia narodów jest związane ze zdobyczami cywilizacyjnymi, stworzeniem odpowiednich warunków życiowych oraz usunięciem czynników, które mogą przyczynić się do przedwczesnej śmierci. Do nich należy zaliczyć: epidemie, zakażenia, niedostateczne odżywianie, nieodpowiednie warunki pracy, bytu itp.
Skład wewnętrzny środowiska, jego cechy fizyko – chemiczne i biologiczne decydują o życiu i działaniu wszystkich narządów, wchodzących w skład ustroju. Szczególnie duże znaczenie ma zachowanie stałego składu i właściwości krwi przy różnych zmianach otaczającego środowiska zewnętrznego. Ta stałość składu krwi pozwala człowiekowi poruszać się po całej kuli ziemskiej: z obszarów arktycznych, przenosić się do okolic równikowych; wznosić się w przestworza, opuszczać się na dno morza; znosić upał i chłód itp. Wszystko to jest możliwe dzięki temu, że przy zmianach otaczającego nas środowiska, wewnętrzne środowisko — krew, praktycznie się nie zmienia. Tezę tę dokładnie wypowiedział wielki fizjolog XIX wieku Claude Bernard w swoim znanym sformułowaniu: „Stałość wewnętrznego środowiska — warunkiem swobodnego życia“.
Krew, odżywiająca niemal wszystkie komórki ustroju, powinna zawierać substancje pożyteczne i być wolna od wszelkich ciał szkodliwych. Zadośćuczynienie temu warunkowi umożliwia cały szereg narządów i układów, z których jedne zapewniają krwi niezbędne substancje odżywcze (narządy trawienia, oddychania, gruczoły wydzielania wewnętrznego produkujące hormony itp.), drugie zaś, zwane narządami wydalniczymi, (skóra, nerki), — oczyszczają krew z trujących przetworów przemiany materii. Od czynności tych narządów, zależy odświeżanie wewnętrznego środowiska i stałości składu krwi.
Na podstawie doświadczeń ostatnich lat stwierdzono, że ani jedna z komórek narządów i tkanek nie wchodzi w bezpośredni kontakt z krwią. Wszystkie substancje, niezbędne do życia, komórki czerpią z obmywającej je cieczy międzykomórkowej i do niej również wydalają przetwory swej przemiany materii. Odnowa tej cieczy, będącej właściwym bezpośrednim środowiskiem odżywczym poszczególnych komórek, odbywa się nie tylko poprzez krew, ale także przez tzw. układ siateczkowo-śródbłonkowy (w skrócie U.S.Ś.). Fizjologiczna czynność tego układu polega na obronie komórek danego narządu przed szkodliwymi substancjami zawartymi we krwi, a z drugiej strony na usuwaniu z cieczy międzykomórkowej, szkodliwych produktów przemiany materii, tworzących się w samych tkankach. Naruszenie czynności U.S.S. powoduje zaburzenie normalnych czynności organizmu i w następstwie może stać się przyczyną przedwczesnej starości. Zagadnienie przedłużenia życia i zachowania młodości sprowadza się więc do ciągłego odświeżania pożywki dla poszczególnych narządów ustroju ludzkiego.
Liczne niedomagania i choroby są spowodowane brakiem lub niedostateczną ilością niektórych hormonów czy witamin. Są, to tak zwane awitaminozy oraz zaburzenia wewnątrz wydzielnicze. W takich przypadkach niezbędne jest wprowadzenie do ustroju brakujących hormonów lub witamin. Zabieg taki często bywa wystarczający dla przywrócenia zdrowia i młodości.
Prawidłowe czynności ustroju ludzkiego przedstawiają zespół o wzajemnej łączności między poszczególnymi częściami i czynnościami na wzór precyzyjnej maszyny, w której każda śrubka spełnia swoją rolę, i której nie można usunąć bez uszkodzenia całości. Główną rolę w tym precyzyjnym mechanizmie, spełnia mózg, będący czynnikiem koordynującym i regulującym złożone czynności całego ustroju. Utrzymanie młodości mózgu — oznacza zachowanie pełnowartościowej młodości człowieka. Najlepsza sprawność całego ustroju staje się bezużyteczną, jeżeli czynności mózgu nie są pełnowartościowe. Odżywianie mózgu wymaga specjalnych warunków. Bezpośrednim środowiskiem mózgu jest płyn mózgowo-rdzeniowy, którego skład oraz własności regulują sploty naczyniaste w komorach mózgu. Badania laboratoryjne i spostrzeżenia kliniczne stwierdziły, że nawet nieznaczne zmiany składu i cech płynu mózgowo-rdzeniowego wywołują poważne zmiany w działalności mózgu.